ചന്ദ്രക്കലാധരനേ

ചന്ദ്രക്കലാധരനേ ശങ്കരീ വല്ലഭനേ

ഇന്ദ്രനീലകണ്ഠനാം പ്രപഞ്ചനാഥനേ

ഈറനോടെ മുന്നിൽ വന്നു ഞാൻ, ദേവ ദേവ

നിൻ കടാക്ഷതീർഥമെന്നിൽ തൂകിവാ..

വിശ്വമായ തൻ വിലാസ നൃത്തമാടുമെന്റെ ജന്മ

ദുഃഖരാശിനീങ്ങുവാൻ വിഭോ കനിഞ്ഞു വാ

[ദേവനേ ദേവ ദേവനേ

ദാനവാരികൾക്കു രക്ഷയേകുമീശനേ

ആ പദങ്ങൾ വീണിടാം ആപദം നമിച്ചിടാം

ദീനതകൾ നീക്കി നീയനുഗ്രഹിക്കണേ]



നിൻ കൃപാശു തൂകി ജന്മമുക്തിനല്കിയാത്മതാപ-

മാറ്റിടാൻ വരങ്ങളേകി നീ വാ (2)

ദേവകോടികൾക്കു നീ പകർന്ന സാന്ത്വനങ്ങളെന്നു-

മെന്നിലേകിടാനുണർന്നു വാ

ശിവപാദം പ്രണമിക്കും അടിയന്റെ ഭവദുഃഖം

ഈശ്വരാ തീർത്തൊടുക്കിയാടിവാ

[ദേവനേ ദേവ ദേവനേ

ദാനവാരികൾക്കു രക്ഷയേകുമീശനേ

ആ പദങ്ങൾ വീണിടാം ആപദം നമിച്ചിടാം

ദീനതകൾ നീക്കി നീയനുഗ്രഹിക്കണേ]

 

വിശ്വരക്ഷകാ പ്രഭോ ഭവത്തിലാളുമീമനുഷ്യ

സൃഷ്ടിതൻ മദം കെടുത്തിടാൻ വാ (2)

നിന്റെ കാല്ക്കൽ വീഴുമിഷ്ടകൂവത്തിലയ്ക്കു ചിത്ത

ശാന്തിയേകിടാൻ മഹേശാ വാ

അറിവില്ലാപ്പൈതങ്ങൾ അഴലേറും ജന്മങ്ങൾ

ശങ്കരാ ഉള്ളിൽ നീ വിളങ്ങി വാ

[ദേവനേ ദേവ ദേവനേ

ദാനവാരികൾക്കു രക്ഷയേകുമീശനേ

ആ പദങ്ങൾ വീണിടാം ആപദം നമിച്ചിടാം

ദീനതകൾ നീക്കി നീയനുഗ്രഹിക്കണേ]