നീലത്താമരേ പുണ്യം ചൂടിയെൻ

നീലത്താമരേ പുണ്യം ചൂടിയെൻ
ധന്യമാം തപസ്സിൽ
നീലത്താമരേ  ഓളം നീട്ടി നീ
ജാലമാം സരസ്സിൽ
ആവണിനാളിൽ ഞാൻ കണിയേകും കാവടി നീ അണിഞ്ഞു
ആതിരരാവിൽ  നിൻ മിഴിനീരിൻ മഞ്ഞിൽ ഞാന്‍ നനഞ്ഞു
വെൺ സൂര്യനകലെ തേരിലണയേ
മെല്ലെയുണരും ചാരുതേ
കൺപീലി നിരകൾ നിന്നെ ഉഴിയാൻ
ചിന്നി വരവായ് സ്നേഹിതേ (നീലത്താമരേ..)

കുഞ്ഞല പുൽകും നല്ലഴകേ നിൻ
ആമുഖമിന്നെഴുതുമ്പോൾ (2)
എൻ അകമാകെ ഈറനണിഞ്ഞൂ
നിൻ കഥയൊന്നു വിരിഞ്ഞു
വെൺ സൂര്യൻ അകലെ തേരിലണയേ
മെല്ലെയുണരും ചാരുതേ
കൺപീലി നിരകൾ നിന്നെ ഉഴിയാൻ
ചിന്നി വരവായ് സ്നേഹിതേ

നിൻ ചിരിയേതോ പൊന്നുഷസ്സായെൻ
ചുണ്ടിലുരുമ്മിയിരുന്നു (2)
നിൻ വ്യഥയോരോ സന്ധ്യകളായെൻ
താഴ്വര തന്നിലെരിഞ്ഞു
വെൺ സൂര്യൻ അകലെ തേരിലണയേ
മെല്ലെയുണരും ചാരുതേ
കൺപീലി നിരകൾ നിന്നെ ഉഴിയാൻ
ചിന്നി വരവായ് സ്നേഹിതേ (നീലത്താമരേ...)