പരിഭവമോ പരിരംഭണമോ

ഏഴു സമുദ്രത്തിരകൾ കടന്നു
ആത്മസഖി ഞാൻ വന്നു
മൃദുമൊഴി കേൾക്കാൻ ഒന്നു തൊടാൻ കരൾ
കുമ്പിളുമായ് ഞാൻ നില്പൂ

മനസ്സിൻ ചെപ്പു തുറന്നൊന്നു നോക്കാൻ
എൻ തോഴനെന്തേ കഴിയാത്തൂ
കഷ്ടം നീയൊരു പാവം

നിൻ ചൊടിയിൽ കളിവാക്കോ നെഞ്ചിൽ
കരിങ്കല്ലോ കാരിരുമ്പോ
വേഴാമ്പൽ പോൽ നീർമണികൾക്കായ്
പരവശനാം ഞാൻ നില്പൂ

നിർദയവാക്കുകൾ പൊതിഞ്ഞൊരെൻ മൃദു
നെഞ്ചമിതെന്തേ കാണാത്തൂ
പാവം മാനവഹൃദയം